PO OKRESIE KWARANTANNY SPOWODOWANEJ WYKRYCIEM ZAKAŻENIA KORONAWIRUSEM U JEDNEGO Z KAPŁANÓW, INFORMUJEMY, ŻE Z DNIEM 11 LISTOPADA 2020 PARAFIA WZNOWIŁA FUNKCJONOWANIE.    

PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA

ŚW. TADEUSZA APOSTOŁA

NA SADYBIE

W związku z możliwością pojawienia się pojawieniem się na terenie Polski koronawirusa o nazwie SARS-CoV-2 wywołującego chorobę COVID-19, Minister Zdrowia prof. Łukasz Szumowski, wystosował list informacyjny. Prosimy o zapoznanie się z jego treścią, zachowywanie podstawowych zasad higieny, rozsądne podchodzenie do tematu i modlitwę!

COVID-19

W ciągu najbliższych ośmiu dni (1-8 marca) w naszej parafii odbywać się będą misje święte. Wydarzenie największej rangi w duchowym życiu parafii, szczególny rodzaj otwartych rekolekcji będący czasem szukania i poznawania Boga, odkrywania Jego miłości, otwierania przed Nim swego serca i rozpoznawania Jego woli w swoim życiu. Przeprowadza się je raz na dekadę. Te osiem misyjnych dni ze słowem Bożym i modlitwą powinny stać się dla nas duchowym przygotowaniem do głębszego i pełnego dziękczynienia przeżywania trzech ważnych wydarzeń: 70. rocznicy erygowania parafii (25 marca), 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II (18 maja) oraz beatyfikacji Sługi Bożego kardynała Stefana Wyszyńskiego (7 czerwca). 

Misje święte to czas, codziennych nabożeństw m.in. sakramentu namaszczenia chorych, odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych i ślubów małżeńskich a także adoracji krzyża misyjnego i spowiedzi misyjnej. Każdy dzień misji to rozważanie tematu związanego z wiarą. W założeniu ma to być czas wewnętrznego zadumania nad swoim życiem a ich efektem ma być pogłębienie wiary u chrześcijan obojętnych, pozyskanie dla wiary tych którzy ją utracili i mobilizacja wiernych do życia w zgodzie z dekalogiem. Zwieńczeniem misji świętych jest poświęcenie krzyży tzw. misyjnych i nabożeństwo przed krzyżem misyjnym przed kościołem.

Zapraszamy wszystkich. Szczegółowy program dostępny jest tutaj.

Misje Święte

W Środę Popielcową rozpoczynamy święty, czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu. Liczba 40 stanowi w Piśmie Świętym wyraz pewnej dłuższej całości, czasu przeznaczonego na jakieś konkretne zadanie człowieka lub zbawcze działanie Boga. W Wielkim Poście Kościół odczytuje i przeżywa nie tylko czterdzieści dni spędzonych przez Pana Jezusa na pustyni na modlitwie i poście przed rozpoczęciem Jego publicznej misji, ale i trzy inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzieści dni powszechnego potopu, po których Bóg zawarł przymierze z Noem; czterdzieści lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzieści dni przebywania Mojżesza na Górze Synaj, gdzie otrzymał on od Jahwe Tablice Prawa.

Okresy i dni pokuty są w Kościele katolickim specjalnym czasem ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak post i jałmużna, braterskiego dzielenia się z innymi, m.in. poprzez inicjowanie dzieł charytatywnych i misyjnych. Z liturgii znika radosne „Alleluja” i „Chwała na wysokości Bogu”, a kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. Istotą pozostaje przygotowanie wspólnoty wiernych do największego święta chrześcijan, jakim jest Wielkanoc.

Wielki Post jest także okresem przygotowania katechumenów do chrztu. Każda niedziela wprowadzała w kolejne tajemnice wiary, a na Wielkanoc podczas Wigilii Paschalnej udzielany jest sam chrzest.

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa przygotowanie do świąt Zmartwychwstania trwało tylko czterdzieści godzin. W późniejszym czasie przygotowania zabierały cały tydzień, aż wreszcie ok. V w. czas ten wydłużył się. Po raz pierwszy o poście trwającym czterdzieści dni wspomina św. Atanazy z Aleksandrii w liście pasterskim z okazji Wielkanocy z 334 r.

Tradycyjnemu obrzędowi posypania głów popiołem, będącego zewnętrznym znakiem naszego wejścia na drogę pokuty i nawrócenia towarzyszą w Środę Popielcową słowa: „Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz” albo „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Sam zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty znany jest w wielu kulturach i tradycjach. Znajdujemy go zarówno w starożytnym Egipcie i Grecji, jak i u plemion indiańskich oraz oczywiście na kartach Biblii, np. w Księdze Jonasza czy Joela. W kulturze Izraela gest ten był wyrazem wielkiego smutku, żałoby. Popiół przypomina też, że wszystko, co ziemskie, powstało z prochu ziemi i znów w proch się obróci. Ten rozpad jest skutkiem grzechu. Jednak kapłan, posypując głowy wiernych popiołem, czyni nad nimi znak krzyża, który oznacza oczyszczenie i zmartwychwstanie. Zatem Wielki Post - czas pokuty, postu, wyrzeczeń i modlitwy - ma służyć naszemu nawróceniu, ma przygotować nasze serca na owocne przeżycie radosnych świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

Liturgiczna adaptacja tego zwyczaju pojawia się jednak dopiero w VIII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W następnym wieku papież Urban II wprowadził ten zwyczaj jako obowiązujący w całym Kościele. Z tego też czasu pochodzi zwyczaj, że popiół do posypywania głów wiernych pochodził z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedzającego roku.

Środa Popielcowa nie należy do świąt nakazanych, katolicy nie mają obowiązku uczestnictwa we mszy świętej (jednak jest ono wysoce zalecane). Tego dnia obowiązuje post ścisły, polegający na wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych i spożyciu jednego posiłku do syta w ciągu dnia. Pozostałe posiłki powinny zostać ograniczone co do ilości. Ten post obowiązuje wszystkich pomiędzy 18 a 60 rokiem życia. Pozostałych wiernych zachęcamy także do czynnego włączenia się w ten wielki akt pokutny, na miarę ich możliwości. Przypominamy, że wszystkich od 14 roku życia obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

Msze święte w Środę Popielcową o godzinie: 7:00, 8:00, 9:00, 17:00, 18:00 i 20:00.

Z prochu powstałeś...

12 lutego ukazała się piąta adhortacja apostolska papieża Franciszka pt. „Querida Amazonia” tzn. „Umiłowana Amazonia”. Ten wyczekiwany dokument stanowi podsumowanie synodu dla Amazonii, który odbył się w Rzymie w dniach 6–27 października 2019 i obradował na temat „Amazonia: nowe drogi dla Kościoła i ekologii integralnej”. Adhortacja ta wytycza nowe drogi dla ewangelizacji, troski o środowisko i ubogich. Papież Franciszek ma nadzieję na nowy dynamizm misyjny i potwierdza ważną role świeckich we wspólnotach Kościoła. Zachęcamy do zapoznania się z jej treścią i modlitwy za Amazonię.

Adhortacja „Querida Amazonia”

Publikujemy podziękowania od siostry Marii Hiacynty Biłas z Nowego Sącza, która uczestniczyła w przekazywaniu paczek bożonarodzeniowych przygotowanych przez naszych parafian w ramach akcji charytatywnej „Dar Mojego Serca”.

Podziękowania dla darczyńców

Podsumowanie akcji - Kalendarz Parafialny 2020

Mając na celu zebrania środków na pokrycie kosztu termomodernizacji kościoła (tzw. wkładu własnego) jedna z rodzin naszej parafii ufundowała pół tysiąca ściennych, trójdzielnych kalendarzy na rok 2020. Zawierają one wysokiej jakości fotografię obrazu św. Tadeusza (znajdującego się w górnym kościele) oraz specjalnie przygotowane kalendaria (z opisanymi świętami i uroczystościami kościelnymi). Kalendarz zadedykowano obchodzonemu w tym roku jubileuszowi 70-lecia powołania parafii.

Dystrybucja kalendarzy odbywała się po każdej niedzielnej mszy św. w dniach 1, 8, 15 i 22 grudnia oraz po mszach świętych roratnich od 1 do 24 grudnia. Około 40 kalendarzy rozprowadzono wśród pielgrzymów grupy biało – żółtej Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitalnej, a około 20 na dwóch spotkaniach fundacji JESTEM. Dwa kalendarze przekazano nieodpłatnie (jeden do kancelarii, a drugi naszemu niezamożnemu parafianinowi - na jego prośbę).

Ofiary złożone przez nabywców kalendarzy łącznie wyniosły: 7037,30 zł oraz 5 funtów brytyjskich. Cała ta kwota została przekazana księdzu Proboszczowi.

KLIKNIJ ABY POWIĘKSZYĆ

Posumowanie konkursu na bożonarodzeniową kartkę pocztową

W konkursie wzięło udział 17 osób (w tym 4 dorosłych), które przygotowały 21 projektów kartek. Najmłodszy uczestnik konkursu miał 5,5 roku. Do realizacji zakwalifikowano 20 prac. Ich autorzy otrzymali w dniu 8 grudnia, po mszy świętej o godz. 11:00 nagrody książkowe ufundowane przez nasze parafianki – Siostry Paulistki.

Kartki (wraz z kopertami) były dostępne za dobrowolną ofiarą (do puszki) od 13 do 24 grudnia. W pierwszej fazie przygotowano 296 kartek, przy czym poszczególne wzory – na podstawie szacunków organizatorów - w różnych ilościach egzemplarzy. Na podstawie wyników dystrybucji w dniach 14 i 15 grudnia dodrukowano jeszcze 172 kartki - razem wydrukowano więc 468 kartek. Do dnia rozstrzygnięcia konkursu zdecydowanie najwięcej nabywców znalazła kartka zaprojektowana przez siostrę Wandę (którą to kartkę organizatorzy nazwali „Święta Rodzina w drodze do Warszawy”), drugi wynik osiągnęła kartka pani Magdaleny a trzeci – przygotowana przez Lenę (9 lat).

22 grudnia na zakończenie mszy świętej sprawowanej o godz. 11:00 siostra Wanda otrzymała oryginalną koszulkę treningową reprezentacji Polski w piłce nożnej z autografem Kamila Grosickiego (nagrodę tę ofiarował ks. Mariusz Zapolski – proboszcz parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Pruszkowie). Sponsor główny konkursu - polska firma „Bracia Sadownicy” dla Siostry Wandy oraz kolejnych 10 autorów kartek, które uzyskały najlepsze wyniki, przygotowała atrakcyjne nagrody w postaci zestawów tłoczonych soków jabłkowych, kufli, toreb i drobnych gadżetów.

Razem rozprowadzono 397 bożonarodzeniowych kartek pocztowych, za które do puszki złożono ofiary w łącznej wysokości 1486,05 złotych. Cała ta kwota – przeznaczona na pokrycie kosztów termomodernizacji naszego kościoła została przekazana księdzu Proboszczowi. Niezależnie od efektu finansowego konkurs był formą dobrej zabawy i integracji naszej wspólnoty parafialnej.

Organizatorzy dziękują uczestnikom konkursu za wzięcie w nim udziału, ofiarodawcom – nabywcom kartek oraz sponsorom nagród; szczególne podziękowanie za osobiste zaangażowanie składają prezesowi firmy „Bracia Sadownicy” p. Adamowi Jędrzejewskiemu. Bóg zapłać.

Wzory wszystkich wydrukowanych pocztówek można obejrzeć poniżej (aby otworzyć galerię z wszystkimi pracami należy kliknąć na poniższą grafikę).

Z uwagi na zapytania, dotyczące niezgodności sumy uzyskanych projektów (21) z ilością wydrukowanych wzorów kartek (20) a ilością fotografii zamieszczonych na stronie internetowej (19) wyjaśniamy: Jedna praca była kartką przestrzenną. Posiadała on grafikę na stronie frontowej (w postaci ozdobnego papieru do pakowania prezentów) oraz między okładkami - po ich rozłożeniu pojawiały się formy przestrzenne. Rezygnując z wykonania tak skomplikowanej kartki potraktowano tę pracę jako dwa osobne projekty (jedna kartka przedstawiała stronę frontową, a druga - grafikę znajdującą się między okładkami). Istniała więc możliwość wydrukowania 21 wzorów kartek. Jeden projekt nie został zakwalifikowany do druku (nota bene był on autorstwa osoby, która przedłożyła trzy prace). W związku z tym wydrukowano 20 wzorów kartek.

Natomiast na stronie internetowej: na jednej fotografii umieszczono fotografie dwóch wydrukowanych kartek - powstałych na podstawie wspomnianej wcześniej jednej kartki przestrzennej - uzyskując łącznie 19 fotografii.

Autorów nagrodzonych prac tj. I-XI (szczególnie nieobecnych 22 grudnia) prosimy o upewnienie się czy dostali nagrodę. Tych którzy jeszcze jej nie odebrali prosimy o zgłoszenie się do organizatorów poprzez parafialną skrzynkę e-mail i przesłanie danych do kontaktu zwrotnego celem odebrania nagrody.

1 stycznia – w ostatni dzień oktawy Bożego Narodzenia a zarazem pierwszy dzień nowego roku kalendarzowego Kościół katolicki obchodzi uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Ponadto 1 stycznia Kościół obchodzi Światowy Dzień Pokoju, ustanowiony w 1968 r. przez papieża Pawła VI.

Boskie macierzyństwo jest pierwszym i najważniejszym przywilejem Maryi, z którego wynikają wszystkie inne przyczyny jej czci i szczególnej roli w Kościele. Święto Boskiego Macierzyństwa wprowadził do liturgii papież Pius XI w 1931 roku, chcąc w ten sposób uczcić 1500. rocznicę Soboru Efeskiego, na którym przyznano Maryi tytuł „Theotokos” (Bogarodzica).

Jako datę święta papież wyznaczył dzień 11 października. Po reformie liturgicznej w 1969 roku święto to podniesiono do najwyższej rangi (jest to tzw. „święto nakazane” czyli związane z obowiązkiem uczestnictwa we mszy świętej) i przesunięto na 1 stycznia, czyli na ostatni dzień oktawy Bożego Narodzenia. Podkreśla to ścisły związek między prawdą o Bożym Narodzeniu i Boskim Macierzyństwie Maryi.

Choć prawda o Boskim Macierzyństwie ma mocne potwierdzenie w tekstach Pisma Świętego oraz najdawniejszej Tradycji, w V w. za sprawą patriarchy Konstantynopola Nestoriusza rozgorzał na ten temat zacięty spór teologiczny. Nestoriusz twierdził, że w Chrystusie istnieją dwie osoby i dwie natury: ludzka i boska a Maryja miałaby być rodzicielką tylko Chrystusa - człowieka, natomiast nie Chrystusa - Boga.

Spór rozstrzygnęli biskupi zebrani w 431 roku na soborze w Efezie, którzy wykazali na podstawie Objawienia, że Chrystus jest jedną Osobą, w której istnieją dwie natury: ludzka i boska. Maryi jako Matce Osoby Chrystusa przysługuje więc tytuł Bożej Rodzicielki.

W 1968 roku Papież Paweł VI ustanowił 1 stycznia Światowym Dniem Pokoju. Na ten dzień kolejni papieże corocznie kierują do wiernych specjalne orędzie. W dniu tym w liturgii Kościoła czytany jest fragment Pisma Świętego ze szczególnym błogosławieństwem Bożym: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem.” (Lb 6,24-26).

Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki i Światowy Dzień Pokoju

W niedzielę po Bożym Narodzeniu Kościół w liturgii obchodzi święto Świętej Rodziny, w której przyszedł na świat i wychował się Syn Boży Jezus Chrystus. Jest to zarazem patronalne święto wszystkich rodzin chrześcijańskich. W tym szczególnym dniu, Kościół stawia przed oczyma całego świata Rodzinę Nazaretańską, jako wzór życia rodzinnego, zawierzonego w pełni Bogu. Stawia ten wzór przed oczami całego świata, gdyż zagrożenia współczesnych rodzin są wielorakie i bardzo groźne w skutkach.

Czy powyżej cytowane słowa straciły na swej aktualności? Nie. I dzisiejszym rodzinom potrzebna jest aby je ocalić - wszechstronna pomoc. Najpierw udziela nam jej sam Bóg. Święty Józef będąc posłusznym poleceniom Bożym ustrzegł Dzieciątko Jezus i Maryję przed nienawiścią Heroda. Także i dla dzisiejszych ojców i matek największą pomocą jest wsłuchiwanie się w głos Boży zawarty w przykazaniach, Słowie Bożym i nauczaniu Kościoła, głos ostrzegający i ukazujący właściwe wyjście w trudnych sytuacjach życiowych. Zawierzmy całkowicie swoją rodzinę Panu Bogu i prośmy, by Maryja była naszą najlepszą wychowawczynią, a święty Józef troskliwym opiekunem. To święto stwarza okazję abyśmy zwrócili uwagę na rodziny żyjące obok nas i borykające się z trudnościami tak duchowymi jak i materialnymi. Okażmy im naszą życzliwość, pomoc modlitwy, serdecznego słowa, pociechy i umocnienia.

Podczas 380. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, które miało miejsce 25 i 26 września 2018 r. w Płocku, biskupi zaproponowali, aby Niedziela Świętej Rodziny była dniem modlitw o świętość małżeństw i rodzin. Jednocześnie zachęcili do zorganizowania tego dnia w parafiach obrzędu odnowienia przyrzeczeń małżeńskich. „W przeżywaniu daru miłości ludzie wierzący otrzymali także szczególną pomoc, którą jest sakrament małżeństwa” – napisał ks. Przemysław Drąg, dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin w specjalnym piśmie na Niedzielę Świętej Rodziny. Zgodnie z propozycją biskupów również w naszej parafii odbędzie się obrzęd odnowienia przyrzeczeń małżeńskich.

Święto Świętej Rodziny

Bardzo, bardzo, bardzo dziękujemy za włączenia się do akcji pt. „Dar Mojego Serca” organizowanej w naszej parafii i polegającej na przygotowaniu paczki świątecznej dla dzieci znajdujących się w bardzo trudnej sytuacji życiowej. Poniżej kilka słów od organizatorki i zdjęcia.

Podsumowanie akcji „Dar Mojego Serca”

Wizyta Duszpasterska 2/2

Od drugiego stycznia kontynuujemy wizytę duszpasterską. Zapraszamy do zapoznanie się z planem, na drugi etap - na razie od 2 do 18 stycznia. Został również wyznaczony termin dodatkowy 11 lutego.

Dziewięć miesięcy przed świętem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (8 września) Kościół obchodzi uroczystość Jej Niepokalanego Poczęcia. Pan Bóg od samego początku zachował Najświętszą Maryję Pannę - jako jedyną wśród ludzi - od zmazy grzechu pierworodnego. Uczynił tak ze względu na godność Matki Zbawiciela, Boskość Jego Osoby i przyszłe zasługi. Od chwili, w której z małżeństwa Joachima i Anny zaczęło się życie Maryi, został Ona napełniona przez Boga Jego łaską uświęcającą i otrzymała pełnię świętości ze wszystkimi cnotami i darami Ducha Świętego. Dogmat o Niepokalanym Poczęciu został ogłoszony konstytucją apostolską Ineffabilis Deus przez papieża Piusa IX 8 grudnia 1854 roku. Kult Maryi Niepokalanie Poczętej istniał wśród wyznawców wiary chrześcijańskiej na długo przedtem, zanim papież ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

Historia tegoż dogmatu jest bardzo długa. Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa liczni teologowie i pisarze wskazywali na szczególną rolę i szczególne wybranie Maryi spośród wszystkich ludzi. Ojcowie Kościoła nieraz nazywali Ją czystą, bez skazy, niewinną. W VII wieku w Kościele greckim, a w VIII wieku w Kościele łacińskim ustanowiono święto Poczęcia Maryi. Późniejsi teologowie, szczególnie św. Bernard i św. Tomasz z Akwinu zakwestionowali wiarę w Niepokalane Poczęcie Maryi, ponieważ – według nich – przeczyłoby to dwóm innym dogmatom: powszechności grzechu pierworodnego oraz konieczności powszechnego odkupienia wszystkich ludzi, a więc także i Maryi. Ten problem rozwikłał w XIII wieku Jan Duns Szkot, który wskazał, że uchronienie Bożej Rodzicielki od grzechu pierworodnego dokonało się już mocą odkupieńczego zwycięstwa Chrystusa.

W 1477 roku papież Sykstus IV ustanowił w Rzymie święto Poczęcia Niepokalanej, które od czasów Piusa V (+ 1572) zaczęto obchodzić w całym Kościele. W czasie objawień w Lourdes w 1858 roku Maryja potwierdziła ogłoszony zaledwie cztery lata wcześniej dogmat. Bernardecie Soubirous przedstawiła się mówiąc: „Jestem Niepokalane Poczęcie”. Zarówno prawda o Wniebowzięciu, jak i prawda o Niepokalany Poczęciu Najświętszej Maryi Panny oparte są na Jej Boskim Macierzyństwie. Maryja jest pierwowzorem i obrazem Kościoła, niepokalanej jaśniejącej pięknością Oblubienicy.

Według kanonu 1246 Kodeksu Prawa Kanonicznego w tym dniu mamy obowiązek uczestniczyć w Eucharystii. Jednakże na mocy dekretu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 4 marca 2003 roku Polacy są zwolnieni z tego obowiązku (ze względu na fakt, że nie jest to dzień ustawowo wolny od pracy). Nie dotyczy to oczywiście tego roku, bowiem uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przypada w drugą niedziele adwentu.

Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny

Jest taka jedna godzina w roku, gdy Niebo pochyla się tak nisko nad ziemią, że Bóg jest na wyciągnięcie ręki. I Jego odwieczne skarby miłości. Jest taka jedna godzina w roku, gdy wszystko jest możliwe. Obietnica z nią związana jest naprawdę wielka! Oto Matka Najświętsza ogłasza, że przez sześćdziesiąt minut w roku Niebo staje nad nami otworem, że każdy, kto w tym czasie zamknie trzymany nad głową parasol niewiary, otrzyma od Boga to, co jest mu najbardziej potrzebne.

Z tą godziną wiąże się objawienie, które miało miejsce we Włoszech. 8 grudnia 1947 pielęgniarka Pierina Gilli, w miejscowości Montichiari, u podnóża Alp, usłyszała od Maryi słowa znane już z Lourdes: „Ja jestem Niepokalane Poczęcie”. Maryja kontynuowała:

Jeśli wrócimy do początku objawień, to zobaczymy, że Matce Bożej chodzi przede wszystkim o księży i o osoby poświęcone Bogu. W pierwszym objawieniu w 1947 roku Matka Boża ukazała się w fioletowej sukni żałobnej - szatę zdobiły trzy róże: biała, czerwona i złota, ze łzami obficie płynącymi z oczu i spadającymi na ziemię. Przede wszystkim jednak Maryja ukazała się z trzema dużymi mieczami w sercu. Do tego wypowiedziała tylko trzy słowa: „Modlitwy! Wynagrodzenia! Pokuty!”. Później wyjaśniła znaczenie tych mieczy. Pierwszy miecz oznacza zdradę powołania kapłańskiego i zakonnego, drugi miecz oznacza księży i osoby zakonne, żyjące w grzechach ciężkich, trzeci miecz oznacza księży i osoby zakonne, które popełniają zdradę Judasza.

Głównym przesłaniem objawień była prośba o nawrócenie ludzkości i szerzenie kultu Matki Boskiej Róży Duchownej. Pierina Gilli zmarła w opinii świętości 12 stycznia 1991 roku nie doczekawszy się zatwierdzenia objawień. W 1971 zapadło bowiem w tej sprawie rozstrzygnięcie negatywne. Biskup Brescii odrzucił prawdziwość objawień, jednak kult był tak mocny, że 29 lat później Kościół zezwolił na tę maryjną pobożność, zaznaczając, że wciąż uważa wizje za nieprawdziwe i niezgodne z nauczaniem.

Zapraszamy na Godzinę Łaski w południe. W tym roku ósmy grudnia przypada w niedzielę. Kaplica Adoracji Najświętszego Sakramentu otwarta będzie od godziny 11:00.

Godzina Łaski dla całego świata

Pomoc Kościołowi na Wschodzie

Druga niedziela adwentu, z inicjatywy Konferencji Episkopatu Polski, co roku obchodzona jest w solidarności z Kościołem Katolickim na Wschodzie.

W tym roku obchodzimy już XIX Dzień modlitwy i pomocy Kościołowi w krajach Europy Wschodniej, Rosji i Azji Środkowej. Modlimy się za siostry i braci tworzących Kościół Katolicki na Wschodzie, mając na szczególnej uwadze posługującego tam księdza Marka Tacikowskiego. Przed kościołem po każdej mszy świętej prowadzona jest zbiórka do puszek.

Matka Boża objawiając się w Fatimie trojgu pastuszkom powiedziała, że Pan Jezus chce ustanowić na świecie nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca, aby ludzie Ją lepiej poznali i pokochali. To nabożeństwo ma również charakter wynagradzający Jej Niepokalanemu Sercu za zniewagi wyrządzone przez ludzi. Tym, którzy będą je z wiarą praktykować, Maryja obiecała zbawienie. Poprzez to nabożeństwo mogą się oni przyczynić do ocalenia wielu ludzi od potępienia i zapowiadanych przez Matkę Najświętszą katastrof cywilizacyjnych. Nabożeństwo to uzyskało aprobatę kościelną i od tej pory rozwija się na całym świecie.

Pierwsza Sobota Miesiąca

Wśród wielu różnych przejawów kultu Najświętszego Serca Jezusa formą najbardziej popularną, jest nabożeństwo dziewięciu pierwszych piątków miesiąca. Ma ono swoje źródło w objawieniach francuskiej zakonnicy - świętej Małgorzaty Marii Alacoque. To właśnie jej wielokrotnie ukazywał się sam Zbawiciel, aby przekazać ludziom, jak winni oddawać cześć Jego Najświętszemu Sercu. To ona otrzymała misję rozpowszechnienia go w całym Kościele, aby z cichej klasztornej kaplicy w Paray-le-Monial rozszerzyło się na cały świat i stało się jedną z najważniejszych form pobożności. W trakcie objawień Pan Jezus przekazał świętej przyrzeczenia skierowane do czcicieli Jego Serca. Mistyczka opisała je w listach. Po jej śmierci rozproszone informacje zebrano w słynne dwanaście obietnic w których Pan Jezus obiecuję:

Szczególnie ważna jest obietnica dwunasta zwana Wielką, kiedy 2 lipca 1674 roku świętej Małgorzacie Marii ukazał się Jezus ubiczowany. Zapowiedział w niej największą łaskę jakiej człowiek może dostąpić na ziemi - śmierć w stanie łaski uświęcającej. Jej warunkiem jest godne przyjmowanie komunii świętej przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków miesiąca. Wielka Obietnica jest niezwykła, daje bowiem wyraz najwyższej troski Pana Jezusa o nasze zbawienie i dowód Jego wielkiego miłosierdzia, objawiającego się w akcie wyjątkowej hojności - w „nadmiarze miłosierdzia Serca swojego”.

Do komunii świętej trzeba przystępować w kolejno następujące po sobie pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy. Jeżeli zdarzy się, że np. z powodu choroby nie możemy przyjąć Eucharystii, to niestety ale musimy zacząć od nowa.

Fundamentem tego nabożeństwa jest intencja komunii świętej, którą w tym dniu przyjmujemy jako wynagrodzenie Bożemu Sercu za grzechy i zniewagi, jakie spotykają Je w Najświętszym Sakramencie. W tym dniu nasze wynagrodzenie łączy się z najwyższym wynagrodzeniem Chrystusa. Pan Jezus przez komunię świętą pragnie udzielić nam swego życia, upodobnić nas do siebie - jako do ofiary i złączyć nas ze sobą. W komunii wynagradzającej ofiarujemy Bogu Ojcu, Jezusa Chrystusa Baranka Bożego. Każdy piątek przypomina nam Wielki Piątek, kiedy Chrystus złożył się Ojcu za nas w ofierze na krzyżu.

Warto zdawać sobie sprawę, że odbycie dziewięciu pierwszych piątków miesiąca nie sprawi automatycznie, że zostanę zbawiony „mimo wszystko” na zasadzie:

Jeśliby ktoś odbywał pierwsze piątki z nastawieniem złej woli, że powróci do grzesznego życia, to byłaby to świętokradzka praktyka magiczna, nie mająca nic wspólnego z pobożnością. Sama święta Małgorzata Maria podkreślała, że Jezus dotrzyma obietnic i ofiaruje nam wielki ostatni dar pojednania pod warunkiem, że będziemy Go kochać i naśladować „żyjąc w zgodzie z Jego świętymi prawami”. Wielka obietnica jest dla tych, którzy nieprzerwanie oddają cześć Jezusowemu Sercu i przez to są zaproszeni do oddania się Mu, powierzenia Jego miłości, a w konsekwencji do pracy nad sobą. Dla tych wszystkich, którzy rzeczywiście dbają o swoja religijna gorliwość. Kiedy człowiek coraz bardziej świadomie otwiera się na Jezusa, rodzi się w nim coraz mocniejsze pragnienie pracy nad sobą, codziennej ofiarnej służby i przekraczania siebie. Częsta, pobożnie przyjmowana komunia święta staje się szczególnym momentem łaski, tym bardziej pierwszopiątkowa - przyjęta w duchu wdzięczności i wynagrodzenia. Znakiem owocności tej praktyki jest wierność na drodze Bożych przykazań. Każdy pierwszy piątek powinien więc stawać się dniem comiesięcznej odnowy w wierze, odejściem od drogi grzechu i wkroczeniem na drogę miłości.

Przyjmując komunię świętą zawsze trzeba znajdować się w stanie łaski uświęcającej, dlatego wiele osób przed Eucharystią przystępuje jeszcze do sakramentu pokuty i pojednania. Niemniej należy zaznaczyć, że spowiedź sama w sobie nie stanowi warunku wypełnienia pierwszych piątków. Osoby, które nie mają grzechu ciężkiego, mogą ją więc pominąć. Warto w tym miejscu podkreślić i przypomnieć również fakt, że nie wolno łączyć sakramentu pokuty i pojednania z mszą świętą tzn. „przy okazji” bycia na mszy świętej. Spowiedź święta to nie coś, co załatwiamy „przy okazji” i „z biegu”, ale szczególne i jedyne w swoim rodzaju spotkanie z Panem, które ma swoją własną dynamikę i głębię. W obecnej praktyce duszpasterskiej przyjęła się spowiedź co miesiąc i wiele osób spowiada się regularnie właśnie w pierwsze piątki miesiąca. Zwyczaj ten pochodzi z tradycji przyjmowania komunii świętej wynagradzającej, stanowiącej integralną część pierwszopiątkowego nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa i ogromnej wagi tego wydarzenia. Nie odwrotnie. Spowiedź uzdalnia do przyjęcia Eucharystii, abyśmy mogli przeżyć ją w pełni zjednoczenia z Panem Bogiem - w stanie łaski uświęcającej. Ale w praktyce dziewięciu pierwszych piątków miesiąca wcale nie chodzi o spowiedź. Nie powinno się koncentrować się nade wszystko na spowiedzi, pozostawiając jakby na drugim planie lub zupełnie pomijając to, co najważniejsze - Eucharystie. Do spowiedzi można iść wcześniej. W tym dniu chodzi o największe wynagrodzenie które jako ludzie możemy ofiarować Panu Bogu - przystąpienie do sakramentu Eucharystii w duchu ofiary, pokuty i jedności z Jezusem. To stanowi istotę tego kultu. Nie spowiedź, zaraz po której wychodzimy z kościoła. Takie postępowanie jest zupełnym niezrozumieniem, nieporozumieniem i w gruncie rzeczy zaprzeczeniem kultowi Najświętszego Serca Jezusowego - przez zamknięcie się na łaskę otrzymywaną od Boga w tym czasie.

Jedną z najpiękniejszych praktyk nabożeństwa do Serca Jezusowego jest Godzina Święta. To nocne czuwanie wskazał świętej Małgorzacie Marii Pan Jezus podczas trzeciego objawienia w 1674 roku. Powiedział wówczas: 

Godzina Święta jest wynagrodzeniem Chrystusowi za nasze grzechy. Za przykładem świętej Małgorzaty Marii Alacoque, oddajmy się modlitwie i rozmyślaniom o męce Chrystusa. Godzinę świętą można odprawiać w kościele lub kaplicy w obecności Najświętszego Sakramentu, ale również w jakimkolwiek innym miejscu; we wspólnocie lub prywatnie. Ważne by w czasie tego nabożeństwa całym sercem zbliżyć się do Serca Jezusowego i rozmyślać nad Jego męką, śmiercią, niepojętą miłością objawioną nam w ustanowieniu Najświętszego Sakramentu. Pan Jezus tak bardzo bał się samotności, że zaprosił nas do tej niezwykłej adoracji. Nie pozostawajmy obojętni na Jego słowa.

Warto spojrzeć na celebrowanie pierwszych piątków miesiąca jak na wyjątkowy dar, jaki otrzymaliśmy od samego Jezusa, który mimo cierpień, jakich od nas doświadcza, dalej darzy nas bezgraniczną miłością. Gest, jaki w naszą stronę wykonuje Chrystus, jest niezwykłym aktem miłosierdzia, dowodem prawdziwej, nieskończonej miłości. Nie rezygnuje z nas, nie wątpi, ale zaprasza do siebie, daje szansę na poprawę. Zauważmy, że to On sam wyciąga do nas rękę, choć to przecież my zawiniliśmy, odsłania przed nami zranione serce i nawołuje do poprawy, pierwszy dąży do pojednania, bo pragnie dla nas naszego zbawienia. Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego nakłada również zobowiązania. Człowiek nie powinien nadużywać dobroci Bożego Serca. Powinien mieć do Niego nieograniczone zaufanie. Dlatego może i powinien uciekać się doń we wszystkich swoich potrzebach. Nie powinien jednak ranić Go na nowo grzechami. Kiedy jednak słabość ludzka na nowo pchnie nas w bagno grzechu i w niewolę szatana, mamy prawo zawsze ufać w miłosierdzie Boże, które gotowe jest przyjść nam z pomocą i nas wybawić. Nabożeństwo dziewięciu pierwszych piątków miesiąca skłania również do aktów i uczynków pokutnych za grzechy innych. Kto miłuje Boże Serce, ten będzie starał się wynagradzać za grzechy braci. Budzi to świadomość i odpowiedzialność społeczną i nagli do naśladowania cnót tego Serca, a przede wszystkim miłości we wszelkich jej przejawach.

Kościół widzi w nabożeństwie do Najświętszego Serca Jezusowego znak miłości Boga ku ludziom i chce przez nie rozbudzić w sercach ludzkich wzajemną miłość ku Bogu. Nadto sam Chrystus nadał mu wybitnie ekspiacyjny kierunek. Ma nas ono uwrażliwiać na grzech, mobilizować w imię miłości Chrystusa do walki z nim oraz do wynagradzania za tych, którzy najwięcej ranią Boże Serce. Bóg jest miłością, z której istnieje cały wszechświat i rodzaj ludzki. Kiedy zaś ten sprzeniewierzył się Panu Bogu, swojemu Stwórcy, Bóg nadal nie przestał go miłować. Dowodem tej niepojętej miłości było to, że dał swojego Syna. Uosobieniem tej największej Bożej miłości jest Serce Jezusowe. Ta właśnie miłość dla rodzaju ludzkiego kazała Jezusowi przyjść na ziemię, przyjąć dla zbawienia nas wszystkich okrutną mękę i śmierć. Z miłości tego Serca powstał Kościół, sakramenty święte, a wśród nich sakrament miłości - Eucharystia.

Zachęcamy do kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa w pierwszy piątek miesiąca poprzez m.in.:

• uczestnictwo we mszy świętej wraz z przyjęciem komunii świętej wynagradzającej Sercu Jezusa za grzechy swoje i całego świata
• szczególną modlitwę do Serca Jezusa np. litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa i akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

Pierwszy Piątek Miesiąca

Pierwszy czwartek miesiąca jest jest przypomnieniem i pamiątką tego, co świętujemy w Wielki Czwartek. Mamy okazję aby podziękować Panu Jezusowi za Najświętszy Sakrament i za sakrament kapłaństwa. Jako, że jest to dzień Eucharystii nasza modlitwa powinna być przede wszystkim dziękczynieniem za otrzymane dary. Czasem wdzięczności Bogu Ojcu za największy z cudów - cud Eucharystii, oraz za dar posługi kapłanów, dzięki którym Chrystus może w pełni dawać siebie i przebywać wśród ludzi w swoich sakramentalnych znakach. Obejmując modlitwą cały Kościół Święty, duchowieństwo, prosimy także Boga oraz Matkę Najświętszą o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, by nigdy nie zabrakło szafarzy Bożych tajemnic i tych, którzy zaniosą światu Dobrą Nowinę o zbawieniu. Prośmy Ducha Świętego, aby rozpalił w naszych sercach gorliwość o dom Pański i o jego największy skarb, którym nie jest jakiś przedmiot czy teoria, lecz Ciało i Krew naszego Boga i Zbawiciela.

Szatan szczególnie mocno nienawidzi kapłanów. Jego wściekła zajadłość wobec duchownych wynika z faktu, że mogą oni być tak bardzo podobni do Jezusa Chrystusa. To kapłani są na pierwszej lini frontu. Frontu nie jakiejś iluzorycznej bitwy ale realnej wojny duchowej. Wojny o najwyższą stawkę - zbawienie człowieka. Warto o tym pamiętać.

Wiele się mówi o kryzysie w kościele, wśród duchownych, kryzysie powołań, o tym, że księża chowają się na plebaniach - twierdzach i pracują jak urzędnicy, a nie pasterze. To takie proste ponarzekać na księdza proboszcza czy wikarego. Wesprzeć go modlitwą jest już znacznie trudniej. Bez wątpienia sytuacja współczesnego Kościoła wymaga leczenia i to właśnie ludzie świeccy winni się nim zaopiekować! Modlitwa to najwspanialszy dar, jaki można ofiarować kapłanom. Chcemy świętych kapłanów? Módlmy się o to!

Kaplica adoracji Najświętszego Sakramentu otwarta jest do godziny 21:00. Z racji pierwszego czwartku miesiąca od godziny 20:00 do 21:00 odbywać się będzie adoracja wspólnotowa na której czytany będzie „Dzienniczek” świętej Siostry Faustyny przeplatany wspólnym śpiewem i Koronką do Bożego Miłosierdzia.

Pierwszy Czwartek Miesiąca

Święta Barbara należy do świętych męczenników z pierwszych wieków chrześcijaństwa, których kult bardzo się rozwinął, ale zaginęły akta męczeństwa i o których nie posiadamy pewnych danych historycznych. Przypuszczalnie poniosła śmierć około roku 305, za panowania cesarza Maksymiana Galeriusza (305-311), kiedy to prześladowania chrześcijan były najkrwawsze. Wokół jej postaci w ciągu późniejszych wieków narosło wiele barwnych legend i opowiadań. Miała być córką bogatego urzędnika cesarskiego, wyznającego religię pogańską. Była dziewczyną niezwykłej urody i dlatego o jej rękę ubiegało się wielu znakomitych młodzieńców. Święta Barbara odrzucała wszelkie propozycje, gdyż potajemnie przyjęła wiarę Chrystusową i złożyła dozgonny ślub dziewictwa, jako oblubienica Chrystusa. Ojciec dowiedziawszy się o tym próbował wszelkimi możliwymi sposobami odwieść córkę od Chrystusa i skłonić do złamania złożonego ślubu. Uwięził on świętą Barbarę w wieży własnego zamku i głodził, a nie mogąc osiągnąć zamierzonego celu, zaprowadził ją przed sędziego i oskarżył o wyznawanie wiary chrześcijańskiej. Sędzia skazał świętą Barbarę na śmierć przez ścięcie, a wyrok ten wykonał jej własny ojciec! Ta niezwykła śmierć wiernej Chrystusowi świętej, sprawiła, że doznaje czi tak na Zachodzie jak na Wschodzie. Cesarz Justynian relikwie jej sprowadził w VI wieku do Konstantynopola. Dzisiaj znajdują się w kościele świętego Jana Ewangelisty w Torcello, we Włoszech.

Święta Barbara w ikonografii przedstawiana jest w stroju królewskim i z koroną na głowie dla podkreślenia jej szlachetnego pochodzenia. Najczęściej trzyma w ręku kielich z hostią, a obok widnieje wieża, w której była więziona i palma męczeństwa. Czczona jest jako patronka dobrej śmierci i to szczególnie przez tych, którzy najczęściej są narażeni na śmierć nagłą i niespodziewaną: górników, hutników, marynarzy i rybaków, kamieniarzy, więźniów i żołnierzy.

W Polsce kult jej był zawsze żywy, szczególnie na Śląsku. Najstarsza wzmianka o święcie świętej Barbary, czwartego grudnia - pochodzi z XI wieku z modlitewnika Gertrudy - córki Mieszka II. Poświęcano jej wiele kościołów i kaplic. Pobożność ludowa z dniem świętej Barbary wiązała różne przysłowia jak np. „ Święta Barbara po wodzie, Boże Narodzenie po lodzie” lub „Barbara święta o górnikach pamięta”. Szczególną czcią otaczają ją górnicy. W kopalniach soli i węgla umieszczane są jej figury i obrazy, a także jej obraz często umieszczany jest na sztandarach górniczych. W dniu wspomnienia świętej Barbary górnicy obchodzą uroczyście swoje patronalne święto zwane „Barbórką”.

Wspomnienie Świętej Barbary

Termin jakim określamy msze święte wotywne o Najświętszej Maryi Pannie - roraty - wywodzi się od śpiewu gregoriańskiego „Rorate cæli desuper, et nubes pluant justum” czyli „Niebiosa, rosę spuście nam z góry, sprawiedliwego wylejcie chmury”. Pieśń ta opiera się na słowach proroka Izajasza, wyrażających tęsknotę za obiecanym Mesjaszem. Roraty zaszczepili w Polsce cystersi, prawdopodobnie w XIII wieku. Najczęściej, przez wiele wieków sprawowano je o świcie, aby podkreślić wagę oczekiwania w ciemnościach, które symbolizują człowieka pogrążonego w grzechu. W roratach chodzi o świadomą postawę wyjścia z lampionem w ręku, kiedy jest jeszcze ciemno, kiedy lada moment będzie wstawać jutrzenka. W symbolice liturgii msza święta zaczyna się w ciemnościach, a kończy w świetle, aby podkreślić, że tym, który ostatecznie zwycięża wszelkie zło, jest Jezus Chrystus. Noc jest symbolem zła i nawiązuje do stanu ducha grzesznego człowieka. Światło symbolizuje zbawienie, dobre uczynki, których nie trzeba się wstydzić. Dlatego też tak ważnym elementem są lampiony i świece, które m.in stanowią symbol czuwania oraz świadomego oczekiwania na przyjście Zbawiciela. Zaś zapalona przy ołtarzu biała świeca z niebieską wstążką, czyli tzw. roratka symbolizuje obecność Matki Bożej, która w swym łonie niesie Światłość Świata pogrążonej w mroku grzechu Adama ludzkości.

W naszej parafii kultywowany jest stary zwyczaj ustawiania schodów, po których „schodzi” figurka małego Jezusa. Każdy stopień oznacza jeden dzień adwentu. Przesunięcia figurki dokonuję to dziecko którego serduszko z dobrym uczynkiem zostanie wylosowane przez księdza. Kosz na podpisane imieniem i nazwiskiem papierowe serduszka z dobrymi uczynkami - znajduje się przed ołtarzem.

Roraty odbywają się od poniedziałku do soboty o godzinie 6:30. W tym roku, w związku z zaplanowaną na czerwiec 2020 roku uroczystością beatyfikacji Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, na roratach przybliżana będzie postać jego osoby i bezkompromisowej drogi do świętości. Pomagać w tym mają materiały dydaktyczne w postaci plansz i naklejek - które rozdawane będą po mszy świętej. W trakcie trwania adwentu nie ma mszy świętej o godzinie 7:00, 7:30 i 17:30.

Inauguracja rorat

Adwent to czas radosnego oczekiwania - na powtórne przyjście Chrystusa, a także czas radosnego oczekiwania na Jego narodzenie. 1 grudnia - w pierwszą niedzielę adwentu - rozpoczynamy także nowy rok duszpasterski który będziemy przeżywali pod hasłem: „Wielka tajemnica wiary”. Jest to pierwszy rok trzyletniego programu duszpasterskiego, który Episkopat Polski zatytułował „Eucharystia daje życie”. W nowym roku liturgicznym 2019-2020 obowiązują czytania według cyklu A. Oznacza to, że podczas niedzielnych mszy świętych przeważać będą fragmenty Ewangelii świętego Mateusza.

Rozpoczęcie Adwentu

Różaniec publiczny o odnowę moralną narodu polskiego wpisał się już na dobre w comiesięczny krajobraz Traktu Królewskiego w Warszawie. Już od kilku lat mieszkańcy stolicy formują modlitewny szyk pod figurą Matki Bożej Passawskiej obok kaplicy Res Sacra Miser, by modlić się o zadośćuczynienie za grzechy popełniane w majestacie prawa, za grzechy profanacji, propagowanie grzechu sodomskiego, aborcji, bluźnierstw.

W niedziele 1 grudnia o godzinie o 19:00 wraz z Krucjatą Młodych zapraszamy do wspólnej modlitwy.

Krucjata Młodych to stowarzyszenie katolików świeckich działające na prawie państwowym. Tworzą je głównie studenci, którzy przy Instytucie im. Księdza Piotra Skargi działają na rzecz obrony cywilizacji chrześcijańskiej.

Publiczny Różaniec

W sąsiedniej parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Miłosierdzia u księży Marianów na Stegnach, w niedzielę 1 grudnia, o godzinie 16:00, w kościele dolnym - odbędzie się projekcja filmu i spotkanie z reżyserem p. Jarosławem Mańką. W swoim najnowszym filmie ukazuję on historię Objawień Fatimskich i ich wpływ na losy świata. Wstęp na to wydarzenie jest bezpłatny.
 

Fatima. Orędzie wciąż aktualne

Gorąco zachęcamy do włączenia się do wyjątkowej inicjatywy w naszej parafii. „Dar Mojego Serca” - to akcja charytatywna polegającą na przygotowaniu paczki świątecznej. Działanie to ma przyczynić się do wsparcia dzieci znajdujących się w bardzo trudnej sytuacji życiowej. Trudności te mają różne podłoże. Najczęściej są to ciężkie warunki materialne. W ogromnej mierze jednak dzieci te borykają się ze skutkami przewlekłej choroby, z opuszczeniem czy zaniedbaniem.

Osoby zainteresowane udziałem w akcji, proszone są o zgłaszanie się do organizatorki pani Joanny Górskiej po mszach świętych w niedziele - przy drzwiach wyjściowych, pod chórem. Tam przekazane zostaną dane konkretnego dziecka i wszystkie związane z tym szczegóły. Możliwy jest również kontakt przez parafialną skrzynkę e-mail i zostawienie danych do kontaktu zwrotnego.

Akcja „Dar Mojego Serca”

© Copyright 2023 - Wszystkie prawa zastrzeżone - Warszawa, ul. Goraszewska 16