PO OKRESIE KWARANTANNY SPOWODOWANEJ WYKRYCIEM ZAKAŻENIA KORONAWIRUSEM U JEDNEGO Z KAPŁANÓW, INFORMUJEMY, ŻE Z DNIEM 11 LISTOPADA 2020 PARAFIA WZNOWIŁA FUNKCJONOWANIE.    

PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA

ŚW. TADEUSZA APOSTOŁA

NA SADYBIE

MSZE ŚWIĘTE

 W NIEDZIELE: 

7:30

9:30

11:00

(z udziałem dzieci)

12:30

18:00

(z udziałem młodzieży)

20:00

(z udziałem studentów)

 W SOBOTY: 

7:00

8:00

18:00

 W DZIEŃ POWSZEDNI: 

7:30

7:30

18:00

SPOWIEDŹ

SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA SPRAWOWANY JEST

PODCZAS KAŻDEJ MSZY ŚWIĘTEJ

OGŁOSZENIA PARAFIALNE

TELEFON

KANCELARIA

CZYNNY W GODZINACH PRACY

+48 22 842 09 36

POCZTA ELEKTRONICZNA

kontakt@parafia-sadyba.pl

TELEFON

ALARMOWY

CZYNNY CAŁODOBOWO

 +48 730 002 998 

KANCELARIA PARAFIALNA

KANCELARIA PARAFIALNA OTWARTA JEST W:

KAPLICA ADORACJI NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU

KAPLICA ADORACJI NAJŚWIĘTSZEGO
SAKRAMENTU OTWARTA JEST W:

INTENCJE MSZALNE

TA FUNKCJONALNOŚĆ

NIE JEST JESZCZE DOSTĘPNA

PRACE TRWAJĄ

Intencje można zamówić w godzinach pracy kancelarii parafialnej albo w zakrystii po mszach świętych.

MSZE ŚWIĘTE

SPOWIEDŹ

OGŁOSZENIA

KANCELARIA

ADORACJA

INTENCJE

Rodzice, którzy chcą by ich dzieci
przystąpiły do Pierwszej Komunii Świętej
w naszej parafii zobowiązani są wypełnić
kartę zgłoszeniową (link ➔) i przynieść
w zaklejonej kopercie wraz z innymi dokumentami w nieprzekraczalnym terminie 8.10.2023 godzina 11:00.
Terminarz tegorocznych spotkań ➔

Najczcigodniejszy sakrament

Najświętsza Eucharystia jest najbardziej czcigodnym sakramentem, bowiem w Niej sam Jezus Chrystus jest obecny, ofiaruje się za zbawienie każdego człowieka i daje się chrześcijaninowi jako pokarm. To dzięki tej bezpośredniej i niezwykłej obecności Chrystusa Kościół jako wspólnota ustawicznie żyje i wzrasta. Natomiast msza święta jako Ofiara eucharystyczna, będąca pamiątką śmierci i zmartwychwstania Jezusa, i w której uwiecznia się (uobecnia) Ofiara zbawczej śmierci na Krzyżu, jest szczytem i źródłem całego kultu chrześcijańskiego oraz życia chrześcijanina (kan. 897). Należy wskazać, że Najświętsza Eucharystia wskazuje wprost na jedność Ludu Bożego i jest przyczyną sprawczą tej jedności. Ona bowiem buduje wspólnotę jako Mistyczne Ciało Chrystusa, sprawiając, że pozostałe sakramenty i wszystkie eklezjalne dzieła miłości mają integralny związek z Najświętszą Eucharystią i ku niej są ukierunkowane (KL 47; KK 3,11).
Takie postrzeganie Eucharystii wskazuje nie tylko na fakt, że jest ona ofiarą i pokarmem, ale nade wszystko Chrystus daje w Niej siebie i swoją twórczą moc. Dlatego postawa chrześcijan wobec Najświętszej Eucharystii powinna objawiać największy szacunek i cześć, zwłaszcza ilekroć we wspólnocie przystępują czynnie do sprawowania tej najczcigodniejszej Ofiary. Postawa szacunku i czci winna się objawiać w sposobie uczestnictwa we mszy świętej, w częstym i pobożnym przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa oraz w adoracyjno-pobożnościowym oddawaniu czci na modlitwie. Kościół powinien uczyć wiernych takiej postawy, stąd duszpasterze mają pilny obowiązek pouczania wiernych o tej powinności, wyjaśniając istotę nauki o Eucharystii (por. kan. 898).

Sprawowanie Eucharystii – troską o źródło życia

Sprawowanie tego najczcigodniejszego sakramentu jest czynnością samego Chrystusa i Kościoła. W niej sam Zbawiciel – obecny substancjalnie pod postaciami chleba i wina – przez posługę kapłana składa siebie nieustannie w ofierze Bogu Ojcu, natomiast wiernym zjednoczonym z Nim w Jego ofierze daje się jako pokarm duchowy (kan. 899 § 1). Kościół odwołuje się w celebracji tego misterium do Ostatniej Wieczerzy, w czasie której Chrystus przekazał Apostołom i ich następcom zdolność sprawowania Najświętszej Eucharystii. Dlatego Kościół wskazuje z naciskiem, że w zgromadzeniu eucharystycznym Lud Boży gromadzi się w jedno pod przewodnictwem swego biskupa lub pozostającego pod jego władzą prezbitera, którzy zawsze działają w osobie Chrystusa. Natomiast wierni czy to duchowni, czy świeccy łączą się wtedy w uczestnictwie, każdy we właściwy sobie sposób, odpowiednio do przyjętych święceń i powierzonych zadań liturgicznych (por. kan. 898 § 2).
Kościołowi zależy na tym, aby wierni nie byli tylko wyłącznie fizycznie obecni na niedzielnej, świątecznej czy też codziennie sprawowanej Eucharystii, ale by w Niej uczestniczyli świadomie, pobożnie i czynnie oraz posilali się Ciałem Pańskim. Wierni mają bowiem zawsze dogodną okazję do ofiarowania darów chleba i wina przez posługę kapłana, jak również doświadczając Ofiary Chrystusa mogą uczyć się samych siebie składać Bogu w ofierze (por. KL 48). Chodzi bowiem o czynne i pełne uczestnictwo wiernych w celebracji Eucharystii, dlatego kapłan bez słusznej i uzasadnionej przyczyny nie powinien odprawiać Ofiary eucharystycznej bez udziału w niej choćby jednego wiernego (kan. 906). Jednakże Kościół nieustannie postrzega i żyje prawdą, że w tajemnicy Ofiary eucharystycznej dokonuje się ustawiczne dzieło zbawienia i właśnie dlatego zaleca kapłanom codziennie odprawianie mszy świętych, nawet gdyby w niej nie uczestniczyli wierni świeccy i osoby konsekrowane. Każda msza święta jest bowiem czynnością samego Chrystusa i Kościoła, którą sprawując – ważnie wyświęceni – kapłani wypełniają swoje podstawowe zadanie (kan. 904).
Kościół przywiązuje wielkie znaczenie dla uczestniczenia wiernych w celebracji mszy świętych. Stąd pilnie poleca duszpasterzom odpowiednie zorganizowanie właściwego porządku odprawiania Eucharystii, aby wszyscy uczestnicy mogli uzyskać z niej jak największe owoce zbawcze, dla których Pan Jezus ustanowił Eucharystyczną Ofiarę (kan. 899 § 3). Te racje powinny dominować, kiedy w parafii ustala się porządek mszy świętych, tak codzienny jak i świąteczny. Należy wziąć pod uwagę zajęcia wiernych, ich zawodową pracę i inne okoliczności. Duchowny nie może kierować się swoją wygodą, ale zawsze owocnością zbawczego posługiwania we wspólnocie wiernych. Dlatego z godziną sprawowania Najświętszej Eucharystii powinien być skorelowany czas i możliwość skorzystania z sakramentu pokuty.

Kapłan szafarzem Eucharystii

Z tej racji, że Eucharystia jest sprawowaniem i uobecnieniem tajemnicy Wieczernika i Krzyża in persona (w osobie) Chrystusa, właściwym szafarzem może być tylko kapłan ważnie wyświęcony (kan. 900 § 1). Władza odprawiania Eucharystii jest udzielana na mocy święceń kapłańskich, dlatego celebrowanie mszy świętych należy do istoty posługiwania kapłańskiego. Kościół, mając na uwadze wyjątkową świętość sakramentu Ciała i Krwi Zbawiciela, wiele razy przypominał naukę o uprawnieniu wyświęconych kapłanów do ważnego i godziwego sprawowania Najświętszej Ofiary. Dlatego każdy wierny, który nie mając święceń kapłańskich usiłuje sprawować ofiarę eucharystyczną, nawet w ukryciu i prywatnie, podlega karze interdyktu lub jeśli jest duchownym (a więc już diakonem) suspensy, które to kary wiążą mocą samego prawa, a więc gdy czynność zostanie skutecznie rozpoczęta (por. kan. 1378 § 2 nr 1).
Ważne i godziwe sprawowanie Najświętszej Eucharystii wymaga od kapłana zastosowania się do wydanych przepisów i norm Kościoła, określających samą liturgię i sposób sprawowania Ofiary Chrystusa (kan. 900 § 2). Są one zawarte w Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego, który z kolei stanowi podstawową księgę liturgiczną do sprawowania Eucharystii w Kościele katolickim.
O tym, że dany kapłan jest uprawniony do sprawowania Eucharystii musi się przekonać proboszcz lub wikariusz, dopuszczający nieznanego księdza do mszy świętej odprawianej przy parafialnym ołtarzu. Każdy kapłan upoważniony do celebracji mszy świętej powinien być wyposażony w odpowiedni dokument, wystawiony przez biskupa diecezjalnego bądź przełożonego zakonnego w ciągu ostatniego roku (kan. 903). Jest to konieczne, bowiem zdarza się, że usiłują odprawiać msze święte również kapłani, którym prawo kanoniczne zabrania ich sprawowania, zwłaszcza z racji nałożenia na nich cenzur kościelnych, a więc kary ekskomuniki, interdyktu bądź suspensy zabraniających wykonywania aktów władzy święceń (por. kan. 1331-1333).

Ile mszy i za kogo można je ofiarować

Kapłan może odprawiać Najświętszą Ofiarę jeden raz w ciągu dnia, z wyjątkiem wypadków, w których zgodnie z prawem może sprawować kilka razy lub też koncelebrować z innymi kapłanami w tym samym dniu (kan. 905 § 1). Taką okolicznością może być faktyczny brak kapłanów i wtedy biskup diecezjalny może zezwolić kapłanom dla słusznej przyczyny na binację w dni powszednie (na drugą mszę świętą) lub na trynację (możliwość odprawienia trzech mszy świętych) w niedziele i święta nakazane, zwłaszcza z racji konieczności duszpasterskiej (kan. 905 § 2). Natomiast kapłanowi samodzielnie nie wolno odprawiać dowolnej liczby mszy świętych w tym samym dniu, choćby wierni o to go prosili. Natomiast wyczerpuje znamiona słusznej przyczyny konieczność odprawienia mszy świętej pogrzebowej jako binacji, bądź mszy świętej u ciężko chorego, połączonej z udzieleniem sakramentu chorych.
Przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego precyzują, że kapłan może odprawić mszę świętą za kogokolwiek, zarówno za żywych, jak i za zmarłych (kan. 901). Dlatego określenie za kogo ma być odprawiana msza święta należy do kapłana, który ją osobiście sprawuje. Można więc nawet publicznie sprawować mszę świętą za niekatolików, jeśli o to proszą członkowie rodziny lub osoby bliskie zmarłemu i – zdaniem biskupa diecezjalnego – nie zaistnieją okoliczności powodujące obawę zgorszenia. Stąd modlimy się w Eucharystii np. za ofiary katastrof. Natomiast w czasie celebracji Eucharystii nie wolno wymieniać imienia zmarłego niekatolika w modlitwie eucharystycznej, bowiem w tym miejscu polecamy tych, którzy przez chrzest tworzyli Kościół i pozostawali z nim w jedności wiary i sakramentów. Kapłan może również odprawić mszę świętą nawet za publicznych grzeszników, ale by nie powodować zgorszenia i nie prowokować poróżnienia wśród wiernych nie powinien publicznie ogłaszać intencji mszalnej.
Należy także dodać, że kapłanom katolickim jest zabronione koncelebrowanie Najświętszej Eucharystii z kapłanami lub szafarzami kościołów lub wspólnot kościelnych nie mających pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim (kan. 908). Natomiast już w sprawowaniu samej Eucharystii diakonom i osobom świeckim nie wolno wypowiadać tych modlitw, zwłaszcza modlitwy eucharystycznej, lub wykonywać tych czynności, które są zastrzeżone dla posługi kapłana odprawiającego mszę świętą (kan. 907). Nie oznacza to, że Kościół nie zachęca do czynnego uczestnictwa wiernych w sprawowaniu mszy świętych. Stąd życzeniem Kościoła jest, aby podczas sprawowania tego najczcigodniejszego sakramentu towarzyszyli kapłanowi i pełnili swoje funkcje: diakon, akolita, lektor, kantor i zespół śpiewaczy. Ta potrzeba duszpasterska inspiruje duszpasterzy do pielęgnowania różnych form apostolatu wśród wiernych świeckich, tak znacząco ożywiających celebrację sakramentów we wspólnocie parafialnej.

Eucharystia - Pierwsza Komunia Święta

Eucharystia 

© Copyright 2023 - Wszystkie prawa zastrzeżone - Warszawa, ul. Goraszewska 16