PO OKRESIE KWARANTANNY SPOWODOWANEJ WYKRYCIEM ZAKAŻENIA KORONAWIRUSEM U JEDNEGO Z KAPŁANÓW, INFORMUJEMY, ŻE Z DNIEM 11 LISTOPADA 2020 PARAFIA WZNOWIŁA FUNKCJONOWANIE.    

PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA

ŚW. TADEUSZA APOSTOŁA

NA SADYBIE

MSZE ŚWIĘTE

 W NIEDZIELE: 

7:30

9:30

11:00

(z udziałem dzieci)

12:30

18:00

(z udziałem młodzieży)

20:00

(z udziałem studentów)

 W SOBOTY: 

7:00

8:00

18:00

 W DZIEŃ POWSZEDNI: 

7:00

7:30

18:00

SPOWIEDŹ

SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA OD PONIEDZIAŁKU DO SOBOTY NA MSZACH ŚWIĘTYCH WIECZORNYCH SPRAWOWANY JEST 15 MINUT PRZED MSZĄ ŚWIĘTĄ. NATOMIAST NA POZOSTAŁYCH MSZACH ŚWIĘTYCH - W TRAKCIE JEJ TRWANIA.

OGŁOSZENIA PARAFIALNE

TELEFON

KANCELARIA

CZYNNY W GODZINACH PRACY

+48 22 842 09 36

POCZTA ELEKTRONICZNA

kontakt@parafia-sadyba.pl

TELEFON

ALARMOWY

CZYNNY CAŁODOBOWO

 +48 730 002 998 

KANCELARIA PARAFIALNA

KANCELARIA PARAFIALNA OTWARTA JEST W:

KAPLICA ADORACJI NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU

KAPLICA ADORACJI NAJŚWIĘTSZEGO
SAKRAMENTU OTWARTA JEST W:

KAPLICA ADORACJI NAJŚWIĘTSZEGO
SAKRAMENTU OTWARTA JEST W:

INTENCJE MSZALNE

TA FUNKCJONALNOŚĆ

NIE JEST JESZCZE DOSTĘPNA

PRACE TRWAJĄ

Intencje można zamówić w godzinach pracy kancelarii parafialnej albo w zakrystii po mszach świętych.

MSZE ŚWIĘTE

SPOWIEDŹ

OGŁOSZENIA

KANCELARIA

ADORACJA

INTENCJE

Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej

Szafarz nadzwyczajny komunii świętej – to osoba wyznaczona do udzielania komunii świętej, gdy zabraknie odpowiedniej liczby szafarzy zwyczajnych, którymi są biskup, prezbiter i diakon.

W naszej Parafii pod wezwaniem świętego Tadeusza Apostoła za przyczyną księdza proboszcza Tadeusza Jarząba została powołana posługa nadzwyczajnego szafarza komunii świętej. Do tej posługi zgłosiło się siedmiu mężczyzn żonatych o nienagannych manierach, wykształconych, głęboko wierzących i pragnących podjąć to powołanie, które z czasem staje się uświęceniem samych posługujących, by z Najświętszym Sakramentem w niedziele chodzić do chorych. Posługa „siedmiu wspaniałych” jak to określa ksiądz proboszcz rozpoczęła się od rocznej formacji teologiczno-liturgicznej i otrzymania promocji oraz błogosławieństwa w dniu 14 czerwca 2014 roku, której udzielił w Archikatedrze świętego Jana Chrzciciela ksiądz kardynał Kazimierz Nycz metropolita archidiecezji warszawskiej. To już pięć lat posługi na rzecz tych, którzy są samotni, cierpiący, pragnący przyjmować komunię świętą w niedziele i święta a dzięki szafarzom jest to możliwe, by wierni w pełni uczestniczyli w Eucharystii niedzielnej i budowali w ten sposób Kościół Chrystusowy. Zachęcamy do zapoznania się z tą posługą i korzystania z dobrodziejstw jakich udziela Kościół i posyła swoje sługi, szafarzy nadzwyczajnych komunii świętej do tych, którzy sami przyjść nie mogą a mają pragnienie przyjmowania do swojego serca Jezusa w Eucharystii. Jezus chce przyjść do ciebie, zaproś „Go” do swojego życia, rodziny, domu.

Historia - Krótkie przypomnienie o świeckich szafarzach przed Soborem Watykańskim II:

W historii Kościoła można odnotować trzy główne nurty dotyczące udzielania komunii świętej przez osoby świeckie:

• We wczesnym chrześcijaństwie (od II w.) wierni po celebracji Eucharystii często zabierali ją ze sobą do domu dla chorych (przykładem może być tutaj święty Tarsycjusz, zamordowany podczas takiej posługi). Praktykowane było również zabieranie komunii św. do domu, aby w razie grożącego im męczeństwa móc ją przyjąć bądź rozpocząć od komunii świętej dzień, podczas którego nie była celebrowana Eucharystia.
• Około X i XI wieku zaczęto udzielać komunii świętej wyłącznie do ust, określając to jako doskonalszą formą przyjmowania. Wierni zaczęli przystępować do komunii rzadziej, aby móc lepiej przygotować się do Jej przyjęcia. Był to jednocześnie czas zmian w postrzeganiu samej mszy świętej - z czasem nie przyjęcie komunii świętej, lecz samo przeistoczenie stało się najważniejszą Jej częścią. Kościół odszedł też od możliwości udzielania (od XIV-XV wieku nawet dotykania) komunii świętej przez osobę świecką. Przyjmuje się obecnie, że od IX wieku komunii udzielał jedynie kapłan. W wyjątkowych sytuacjach biskupi i proboszczowie powierzali udzielanie komunii diakonom.
• Po Soborze Watykańskim II przywrócono możliwość powoływania osób świeckich udzielających komunii w sytuacjach nadzwyczajnych. Dokumenty Stolicy Apostolskiej wydane po Soborze Watykańskim II

Instrukcja Fidei custos (1969) – na jej podstawie niektórzy biskupi mogli się zwrócić do Stolicy Apostolskiej w celu uzyskania upoważnienia do wyznaczenia odpowiednich osób do udzielania komunii świętej. Podczas wyznaczania osoby wybierano według następującego porządku: subdiakon, kleryk niższych święceń, zakonnik, zakonnica, katecheta (chyba że według roztropnego uznania duszpasterza katechetę należy postawić przed zakonnicą), wierny świecki (mężczyzna i kobieta).

Instrukcja Sacramentali Communione (1970) – zawiera dyspozycję, że w wypadku udzielania komunii bezpośrednio z kielicha podawanie kielicha można zlecić akolicie, jeśli nie ma drugiego kapłana lub diakona.

Instrukcja Sacrosanctum Concilium (1970) – w wypadku przyjmowania drugiej postaci z kielicha potrzebni są kapłani, diakoni lub akolici do trzymania i podawania kielicha. W niektórych przypadkach, "określonych przez kompetentną władzę" akolita może udzielać komunii. W razie konieczności Stolica Apostolska może zezwolić na udzielanie komunii świętej znanym i uczciwym osobom świeckim.

Motu proprio Ministeria Quaedam (1972) – reformuje święcenia niższe oraz subdiakonat (odtąd nazywane posługami); powierza akolitom nowe zadania. Akolita ma odtąd nie tylko wspomagać diakona i usługiwać kapłanowi, ale może też, w sytuacjach wyjątkowych (gdy nie ma szafarza zwyczajnego lub gdy szafarz zwyczajny nie może tego czynić) udzielać komunii.

Instrukcja Immensae caritatis (1973) – nadzwyczajnym szafarzem komunii, poza akolitą, może być również odpowiednio przygotowana osoba. Wyznacza ją wyraźnie do pełnienia tej posługi biskup ordynariusz miejsca albo upoważniony do tego kapłan. Jest to właściwy moment ustanowienia szafarzy nadzwyczajnych w obecnym kształcie, wcześniej tylko Stolica Apostolska mogła wyznaczać takich szafarzy.

Kodeks Prawa Kanonicznego (1983) – kanon 910. odnowionego Kodeksu stwierdza: Szafarzem nadzwyczajnym komunii świętej jest akolita oraz wierny wyznaczony zgodnie z kan. 230 §3. Szafarz udziela komunii w sytuacjach nadzwyczajnych, czyli gdy: brak jest zwyczajnych szafarzy komunii, tzn. biskupa, prezbitera i diakona lub akolity; mimo iż są obecni zwyczajni szafarze, nie mogą jednak wypełnić tej funkcji z powodu podeszłego wieku, choroby lub innej posługi duszpasterskiej; bądź liczba przystępujących do komunii jest tak duża, że sprawowanie mszy świętej, czy też udzielanie komunii poza mszą świętą zbytnio by się przeciągnęło bez pomocy świeckiego jako szafarza komunii.

Dokumenty Konferencji Episkopatu Polski

Legitymacja

Uchwała 240. Konferencji Plenarnej Episkopatu Polski (2 maja 1990) wprowadza funkcję nadzwyczajnych szafarzy komunii na terenie Polski. Uchwała precyzuje, iż biskupi diecezjalni mogą powoływać do funkcji nadzwyczajnego szafarza komunii świętej mężczyzn w wieku od 35 do 65 lat. Kandydaci powinni odznaczać się właściwym życiem moralnym i pobożnością, mieć wykształcenie minimum średnie i znać podstawowe prawdy teologiczne, zwłaszcza odnoszące się do Kościoła, mszy świętej i Eucharystii. Biskup może polecić kandydatowi udział w kursie teologicznym lub zażądać egzaminu. Funkcja ta powierzana jest na rok, a potem przedłużana. Przed powołaniem i każdym przedłużeniem powołania kandydaci muszą odbyć co najmniej trzydniowe rekolekcje. Braciom zakonnym można obniżyć granicę wieku. Główne zadanie szafarzy polega na regularnym zanoszeniu Najświętszego Sakramentu chorym. Dzięki istnieniu szafarzy, pobożni wierni, którzy ze względu na chorobę lub podeszły wiek nie mogą chodzić do kościoła, mają możliwość przyjmowania komunii świętej w każdą niedzielę.

Episkopat Polski w swojej Instrukcji w sprawie formacji i sposobu wykonywania posługi nadzwyczajnych szafarzy komunii świętej (21 – 22 czerwca 1991) przedstawił zarys przygotowania do czasowego pełnienia funkcji nadzwyczajnego szafarza komunii przez świeckich, a także precyzował, w jaki sposób świeccy powinni rozdzielać komunię. W czasie mszy świętej jest ubrany w albę, uzupełnioną o humerał i cingulum, i w takim stroju udziela komunii. Zanosząc komunię do domu osoby starszej, chorej lub do szpitala, ubrany jest w odświętny strój świecki.

W swoich najnowszych Wskazaniach Konferencji Episkopatu Polski odnośnie do nadzwyczajnego szafarza komunii świętej (9 marca 2006), polscy biskupi wprowadzili pewne ułatwienia w uzyskaniu czasowego wyznaczenia do rozdzielania komunii świętej. Ordynariusz może wyznaczyć na szafarzy nie tylko mężczyzn, ale też siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego. Ponadto obniżono dolną granicę wieku do 25 lat.

© Copyright 2024 - Wszystkie prawa zastrzeżone - Warszawa, ul. Goraszewska 16