Kodeks Prawa Kanonicznego kanon 529 § 1:

„Pragnąc dobrze wypełnić funkcję pasterza, proboszcz powinien starać się poznać wiernych powierzonych jego pieczy. Winien zatem nawiedzać rodziny, uczestnicząc w troskach wiernych, zwłaszcza niepokojach i smutku oraz umacniając ich w Panu, jak również – jeżeli w czymś nie domagają – roztropnie ich korygując.”

Encyklika papieża Pawła VI Ecclesiam suam:

„Kościół powinien nawiązać dialog ze społeczeństwem, w którym żyje (…) ten dialog to pewien sposób wypełnienia obowiązków apostolskich i narzędzie duchowego zjednoczenia. Dialogowi musi towarzyszyć świadomość posłannictwa apostolskiego oraz tego, iż »własnego zbawienia nie można odłączyć od zbawienia drugiego człowieka«. Dialog który jest wpisany w wizytę duszpasterską rodzin parafii, który jest nieodłączną częścią kolędy powinien być dialogiem pełnym życzliwości i roztropności. Powinien być naznaczony łagodnością – pojętą na wzór Jezusa Chrystusa. »Prawdziwy dialog czerpie siłę z tego, iż nie ma w nim zakłamania, że głosi prawdę, rozsiewa dary miłości, niczego nie narzuca«.”

Adhortacja apostolska papieża Pawła VI Evangelii nuntiandi:

„Ewangelizacja wiele traci na swojej mocy, jeśli nie uwzględnia charakteru ludzi, do których zwraca się, jeśli nie posługuje się ich językiem, znakami i obrazami, jeżeli nie odpowiada na stawiane przez nich pytania, jeśli wreszcie nie dotyczy i nie porusza ich rzeczywistego sposobu życia.”